شهر اقبالیه

اِقْبالیّه شهری است در بخش مرکزی شهرستان قزوین استان قزوین ایران.
این شهر پیشتر به سلطان‌آباد بعدها به اسلام‌آباد معروف شد واکنون این شهر را با نام اقبالیه می‌شناسند. این شهر که جمعیتی حدود ٧۰هزار نفر را دارا می‌باشد یکی از شهرهای قدیمی استان قزوین می‌باشد. بیشتر جمعیت این شهر راافراد غیر بومی تشکیل می‌دهد.
اقبالیه شهری کوچک است که در ۳۶ و ۱۴ عرض شمالی و ۴۹ و ۵۵ طول شرقی واقع شده‌است و حدود ۴۷/۳ کیلومتر مربع وسعت دارد. اقبالیه دارای موقعیتی دشتی است و در دهستان اقبال غربی از بخش مرکزی شهرستان قزوین و ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهر قزوین، بر سر راه اصلی این شهر به همدان و زنجان قرار دارد.
اهالی اقبالیه شیعی مذهب و زبان رایج آنان فارسی و ترکی است. نا گفته نماند که روستایی هم در بخش ساوجبلاغ به نام اقبالیه وجود دارد این روستا حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد و مردم ان فارس و ترک و شاهسوند هستند. بیشه عمده مردم این روستا دامداری و به خصوص گاوداری است و روزانه صدها تن شیر در این روستا تولید و روانه بازار می شود .
پیشینه و اقتصاد
این شهر که یکی از شهرهای ۱۲ گانه استان قزوین به‌شمار می‌رود پیش از این سلطان‌آباد خوانده می‌شد و بعد از انقلاب توسط مردم به اسلام آباد معروف شد که در ۱۳۷۰ش به نام اقبالیه درآمد.
فعالیت اقتصادی ساکنان این شهر تا یک دهه پیش عمدتاً و به ترتیب اهمیت عبارت بود از کشاورزی، باغداری و دامداری. زمینهای کشاورزی این محل برابر ۲۰۷، ۱هکتار بود که حدود ۶۱٪ آن (۷۳۶ هکتار) آبی و مابقی به صورت دیم بود. محصولات عمده کشاورزی عبارت بود از گندم (۳۸۴ هکتار)، جو (۱۹۲ هکتار)، چغندرقند (۲۴ هکتار)، نباتات علوفه‌ای (۴۸ هکتار)، حبوبات (۲۹ هکتار) و سیب‌زمینی (۲۴ هکتار). سیب و انگور از دیگر محصولات این منطقه بود. این منطقه در ۱۳۶۷ش دارای ۴۵۴ خانوار بهره‌بردار کشاورزی بود که از یک رشته قنات و ۷ چاه عمیق به عمق متوسط ۱۰۰ متر استفاده می‌کردند. امروزه بخش قابل توجهی از اهالی اقبالیه در فعالیتهای صنعتی و خدماتی شرکت دارند.
در این شهر تپه‌ای تاریخی وجود دارد که سفالهای یافت شده در آن را به حدود سده ۸ تا ۱۰ق نسبت داده‌اند. . اقبالیه دارای ۴ پارک عمومی جمعاً به مساحت ۱۲ هزار م ۲ است. لازم بذکر است در این شهر کاروانسرای بود که در سال ۱۳۵۵ بدون اینکه آثاری از خرابی در آن بوجود آید توسط بعضی از اهالی تخریب شد