روستای یوسف رضا ورامین

در شمال شهر ورامين و قسمت شمالی قلعه ايرج ، بزرگترين قلعه خشتی جهان ،روستای یوسف رضا قرار دارد كه يكی از روستاهای سرسبز و آباد ورامين است كه به دليل قرار گرفتن امامزاده يوسف رضا به اين نام معروف شده است .بنای امامزاده يوسف رضا(ع) ورامين ، نمادی از هنر معماری اسلامی است كه اين مكان شريف را به محلی مهم از نظر گردشگری تبديل كرده است . روستای یوسف رضا از قديمیترين روستاهای شمالی ورامين است ، روستايی آباد و سرسبز كه نام عارف بزرگ نيمه دوم قرن سوم را به خود گرفته است .
نام قديمي روستای یوسف رضا كه اغلب ساكنان آن به كار كشاورزي ، دامپروري و مرغداري مشغول مي باشند حصارنياز بوده است. مقبره امامزاده يوسف رضا در وسط اين روستا قرار گرفته و بناي زيباي آن خودنمايي ميكند . نمای خارجي بنا از آجر ساخته شده و فيروزه‌اي است، گنبد به صورت مخروطي هشت ضلعي ساخته شده كه ضلع شرقي به وسيله پنجره‌اي دسترسي به فضاي بين دو گنبد ميسر مي‌شود. اين گنبد مانند گنبد سيدعلاالدين رازي(برج آرامگاهي علاء الدوله) است كه در مركز شهر ورامين واقع شده است .
در قسمت بالاي در، طرح لاجورد با رنگ‌هاي طبيعي وجود دارد . نماي داخلي در اضلاع مختلف و گنبد داراي تزيينات گچ‌بري مي‌باشد. سكوي مقبره به وسيله كاشي‌هاي فيروزه‌اي، لاجوردي و سفيد تزيين شده است و پشت عمارت طرح خانقاه است. گچبري داخل حرم از لحاظ تركيب رنگها ،تزيين و زيبايي و ظرافت ،كم نظير است و ستاره هايي در آن تعبيه شده است . ارتفاع گنبد از كف حرم حدود ۱۱ متر و سطح داخل حرم و گنبد تماما سفيد كاري شده است .
در مورد قدمت بناي اين مقبره تاريخ دقيقي وجود ندارد ولي احتمال مي‌رود در قرن ۷ هجري ساخته شده باشد. از صحن ساختمان يوسف رضا براي دفن اموات روستاي قشلاق يوسف‌رضا و چند روستاي اطراف استفاده مي‌شود. تاريخ سنگ بعضي از قبور به حدود دويست سال قبل مي‌رسد و حتي بر روي بعضي از سنگ‌ها آثار اشيايي همچون شانه و بعضي وسايل ديگر كه حك شده مشاهده مي‌شود. در نزديكي اين امامزاده درخت كهنسالي بوده كه اهالي اعتقاد داشتند اگر كودكاني كه مبتلا به مرض سياه‌سرفه و بعضي از بيماري‌هاي ديگر هستند، در اطراف اين درخت رفت‌و‌آمد كنند، بيماري آن‌ها بهبود مي‌يابد.
وسط حياط، يك حوض است كه چهار طرف آن چاه‌هايي قرار داشته است . ايوان بقعه با مساحت حدود ۳۶ متر مربع با طاق ضربي و گنبدي دوپوش ،آجري و مخروطي شكل است . اين بقعه در فهرست بناهاي تاريخي ميراث فرهنگي استان تهران به ثبت رسيده و در سال ۱۳۸۲ مورد مرمت و باز سازي قرار گرفته است .