روستای بیزجان علیا

بيزجان عليا نام روستايي است از توابع مرودشت فارس ودر سه كيلومتري سد درودزن در كنار رود كر ودامنه كوههايي كه ادامه كوهاي زاگرس ميباشند واقع شده است.
جمعيت:حدود يكصد خانوار
شغل: شغل اكثر مردم كشاورزي ميباشد وبهترين محصول آن برنج است كه داراي مرغوبيت خاصي ميباشد و به جرات ميتوان گفت ازمرغوبترين برنج منطقه وحتي كشور است.ولي متاًسفانه در سالهاي اخير بعلت خشكسالي كشاورزي اين منطقه بطور چشمگيري كاهش يافته.
علاوخ بر برنج د راین روستا گندم ،جو ،ذرت ،غیره کاشت میشود.
آيين:مردم بيزجان شديداً به دين مبين اسلام و ائمه معصومين(ع) پايبندند بطوريكه در ايام ماههاي محرم وصفركمتر روزي يافت ميشود كه سفره نذري گسترده نباشد.ودر ماه مبارك رمضان حتي كودكان نابالغ نيز روزه دارند.
گويش:مردم بيزجان معمولاً با لهجه عاميانه صحبت ميكنند بجزبرخي اصطلاحات بقيه بصورت لهجه شيرازي ميباشد.
برخي اصطلاحات گويش:
كوك=كبك (پرنده كوهي)
سيت=برايت(سيت ميگوم=برايت ميگويم)
اووخت=آنوقت
بنجشك= گنجشك
اوشا=حياط
در افعالي كه حرف اول آن فتحه دارد معمولاً بجاي فتحه (ي) بعداز حرف اول ميآورندمانند: نمي خوام(نميخواهم)=نيميخوام يا نميرم(نميروم)=نيميرم
خصوصيات اخلاقي: مردم بيزجان بسيار مهربان ومهمان نواز هستند ومحال است كسي به آنجا واردشود وبه مشكل غريبي مواجع شود (البته بشرطي كه ريگ به كفش نداشته باشد)
قدمت: قدمت روستاي بيزجان بسيار كهن است ودر فارسنامه ابن بلخي در مورد آن مطالبي بيان شده است.از شواهد بر مي آيد قدمت بيزجان عليا به قبل از اسلام بر ميگردد وآن زمان بيزجان را بيزگان ميگفته اند همانطور كه هم اكنون در زبان محلي منطقه بنام بيزگون نام برده ميشود و پس از حمله اعراب به ايران از آنجا كه حرف گ در زبان عربي وجود ندارد حرف گ به ج تبديل گرديده است.