روستای زواردشت

روستاي زواردشت در ۸۰كيلومتري شهر قزوين , در ميان دوروستاي اوان ( شرق) و زرآباد ( غرب)و در منطقه كوهستاني الموت قرار گرفته است از جنوب به محل تلاقي دورودخانه و ازشمال به بلندترين قله الموت يعني خشچال محدود مي شود .
آب شرب و كشاورزي روستا از آب شدن يخچالهاي طبيعي كه تا اواسط مرداد ماه باقي مي مانند و همچنين از چشمه هاي موجود در كوههاي شمالي روستا تامين مي شود كه از مهمترين چشمه ها مي توان از دراز چره براي مصرف آب آشاميدني و چشمه هاي دائمي دره لارك و سياه سنگ كه سرچشمه رودخانه زواردشت است نام برد .
پوشش گياهي زواردشت شامل گون , سيرك , سيريش, والك ( درگويش محلي به آن آتك مي گويند) و ريواس مي باشد . البته دراين منطقه گياهان داروئي و غذائي ديگري نظير آويشن , گل ختمي , پونه , گلپر و … نيز وجود دارد كه بنده اطلاعاتم در همين حد مي باشد اما اگر دوستان عزيز چيزهاي بيشتري مي دانند باعث خوشحالي مي باشد كه بنده را نيز آگاه كنند .
جمعيت روستاي زواردشت در زمستانها شايد به ۱۰۰ نفرهم نرسد كه بيشتر آنها را پيرزنان وپيرمردان روستا تشكيل مي دهند , البته چنانچه مهاجرين به ديگر شهرها را به اين جمعيت اضافه كنيم شايد به ۲۰۰۰ نفر هم برسند .
روستاي زواردشت نيز مانند همه روستاها و شهرهاي كشورمان به محله هاي كوچكتر تقسيم مي شود كه مي توان به پائين محله (جيرمله) , بالامحله(جورمله), سيدمحله , تازه آباد, سرمسجد, كشك , و محله بالا كه به آن جوكلايي سر مي گويند اشاره كرد همچنين مي توان از ساير بخش ها و قسمت ها مثل دشتان , ديماچال , سيليوير, بوردشت, سر خرمن , جيرزي لو , ولان , پس ولان , واجاران, آبستان (اوستان) , لاتان و …. نام برد .
زواردشت را شايد بتوان يكي از روستاهاي باامكانات منطقه نام برد كه مردم آن از نظر فرهنگي و اقتصادي در سطح متوسط قرار دارند و بقول بعضي دوستان زواردشت ديگر شبيه يك روستا نيست چون امكانات آب , برق , تلفن در همه خانه ها ديده مي شود همچنين جاده خوبي نيز بصورت كمربندي اين روستا را به روستاهاي زرآباد و اوان و نهايتا به جاده اصلي الموت متصل مي كند . درضمن در چند سال اخير و پس از زلزله منطقه قزوين تمام خانه هاي قديمي و كاهگلي جاي خود را به سازه هاي بتوني و اسكلتي داده اند و ديگر از آن زيبائي روستا و خانه هاي كوچك وتودرتو گلي چيزي نمانده است جز خرابه , كه اين يك مورد جاي تاسف خوردن دارد .
در خاتمه ذكر اين نكته خالي از لطف نيست كه مردم زواردشت به تحصيلات عالي فرزندانشان توجه ويژه اي دارند و بانگاهي به افراد تحصيلكرده روستا مي توان قدمت و ريشه اين مسئله را به گذشته هاي دور ارتباط داد كه چگونه و با چه امكانات محدودي آنها را به مركز بخش ( معلم كلايه ) مي فرستادند تا بتوانند به تحصيلاتشان ادامه دهند و اين رسم خوب همچنان پابرجا مي باشد.