روستای کشاباد علیا

اگه يه روزي دلتون هواي كوه و صخره كرد و خواستيد تا لحظاتي رو دور از دود و دم ماشينها و آلودگيهاي صوتي شهربگذرونيد كافيه بقول قديميا شال و كلاه كنيد و پا رو روي پدال گاز ماشين بگذاريد و راهي شمال شهر قزوين بشيد . كافيه سر ماشينتونو برگردونيد به طرف جاده اي كه صداو سيماي مركز قزوين و دانشگاه بين المللي امام خميني رو پشت سر مي گذاره و از اسماعيل آباد تا آلولك ادامه پيدا مي كنه . از اينجا به بعدش ديگه تازه حال و هواي كوه پيدا ميشه . جاده آسفالته رو كه بگيري و بري به يك دو راهي مي رسي كه اگه به سمت چپ بري سر از دستجرد و خسرود و بالاخره انبوه در مي ياري . ولي جاده سمت راست شما رو به روستاهاي سوته كش – اسبمرد (شفيع آباد كنوني) – و كشاباد عليا و سفلي مي رسونه .كل مسافت شهرقزوین تا اين روستا ۳۶ كيلومتر است ، جاده اي آسفالته دارد كه بدليل واقع شدن گردنه سفيد بوران (بنا به روايتي سفيد گوران )۱** درمسير بادهاي سرد زمستاني در سردترين ماههاي سال براثر كولاك و برف مسدود مي گردد . اين روستا بدليل همجواري با آب و هواي مرطوب استان گيلان كه از طريق رودخانه لوشان و مسير شاهرود الموت به اين منطقه نفوذ مي كند در فصل بهار از آب و هواي بسيار مطبوعي برخورداراست وهرساله انبوهي از جمعيت را به طرف خود مي كشد.محصولات كشاورزي روستا در قديم تنها انواع غلات بوده است اما امروزه با توجه به بافت جمعيتي اش اين محصولات ديگر كاشت نمي شود و بجاي آنها مردم به محصولات سر درختي نظير گردو – گيلاس –آلبالوو توت روي آورده اند .
اين روستا در پاي كوه بلندي واقع شده است و بدليل ارتفاعش از سطح دريا در فصول گرم سال دچار كم آبي است و براي جبران آن آب چشمه ها بوسيله لوله از كوهها به آبادي هدايت مي شود. جنس ساختمانهاي روستا تا قبل از زلزله سال۱۳۶۹ گيلان و زنجان از چوب و خشت بود ولي بعد از طرح مقاوم سازي روستاها اين بافت روستا نيز از حالت سنتي به شهري تغيير يافت و امروزه جز چند خانه گلي كه درحال نابودي است بقيه از جنس بتون –تير آهن – آجر و شيرواني بنا گرديده است.
هنوز از قدمت دقيق اين روستا اطلاعي در دست نيست اما آنچه كه موجب مي شود تا بيننده به تخمين قدمت روستا بپردازد درختان كهنسال گردو و توت سفيد و شاه توت است كه عمر هر يك از آنان به بيش از ۴۰۰ الي ۵۰۰ سال مي رسد .گفته مي شود ساكنين اوليه اين روستا چند خانواده مهاجر بوده اند كه از روستاي اسبمرد(شفيع آباد كنوني)به اين محل كوچ كرده و بعدها با زادوولد و ازدياد جمعيت ، بافت كنوني روستا را شكل داده اند. اين روستا در گذشته هاي دور بسيار آباد –سرسبز و پردرخت بوده است به طوري كه طبق گفته قديميهاي روستا ، تراكم در ختان ميوه نظير گردو و توت به قدري زياد بوده است كه يك شخص مي توانست از ابتداي روستا تا كيلومترها برروي شاخه ها ، از درختي به درختي ديگر راهپيمايي كند بدون اينكه از درخت پايين بيايد. در اصل آباداني روستا مديون جويهاي آبي بود كه آب چشمه ها را از منشاء رودخانه اسبمردبه اين روستا منتقل مي كرد ولي بعدها بدليل بروز اختلاف كه موجب كشته شدن يكي از اهالي گرديد آب جوي مذبور براي هميشه از جريان افتاد و از همين زمان بدليل كم آبي ، سرسبزي روستا نيز رو به افول نهاد.
در زمانهاي دور شكل و شمايل روستا بصورت فعلي نبوده بلكه روستا بسيار وسيع و هموار بوده است ولي به گفته پيران ده در حدود ۶۰ يا ۷۰ سال قبل شبي مردم روستا صداي غرشي را به گوش شنيدند و وقتي صبح هنگام از منزل بيرون آمدند مشاهده نمودند نيمي از روستا بر اثر رانش زمين جدا شده و تعدادزيادي از درختان را نيز در خود فرو برده است و در اصل محل تولكان (tolakan) فعلي بخش جدا شده روستاي كشاباد است.
روستاي كشاباد عليا و سفلي با روستاهاي اسبمرد –خسرود –كاكوهستان –پشام و آلولك همسايگي نزديك دارند.
در قسمت شمالی روستاي كشاباد عليا روستاي كشاباد سفلي قرار دارد كه جمعا بيش از ۵۰۰ متر از يكديگر فاصله ندارند .اين روستا نيز براثر مهاجرت افرادي از روستاهاي اطراف بخصوص روستاي آلولك و خسرود بوجود آمد .
در نزديكي روستا آثار تمدن و زندگي مردمان كهن قرار دارد از جمله گورستانها و سنگ قبرها – آثار سفال –تنور و ظروف ، كه بيشتر اين آثار را مي توان در مناطقي مانند : اسبي گل يعني گٍل سفيد (esbi gel) – كند كوه – توچال (توچول محلي) – سياه زمين (دركنار رودخانه آفتابرود) و مزرعه چسك به چشم ديد.
در گذشته راهي كاروان رو از نزديكي روستا مي گذشت كه شهر قزوين را به شهرهاي استان گيلان و مازندران وصل مي كرد و در نزديكي روستاي كشاباد سفلي محلي بنام بيشه چال وجود دارد كه در آن كاروانسرايي وجود داشته و كاروانيان شب را در آنجا بيتوته مي كردند امروزه جز سنگ بنای این کاروانسرا در این مکان چیز دیگری یافت نمی شود .
گفته مي شود روستاي فعلي كشاباد عليا در محل روستاي كشاباد سفلي قرار داشته ولي بدليل آزار و اذيتي كه از سوي كاروانيان متوجه مردم روستا بوده است آنجا را ترك و به دامنه كوه پناه برده اند .