روستای زرجه بستان

روستای زرجه بستان در ۴۵ کیلومتری استان قزوین و در کوهپایه های غربی آبیک قرار دارد
این روستا ۱۷ کیلومتر از اتوبان کرج قزوین فاصله دارد
روستای زرجه بستان با زمین های کشاورزی و باغ های فراوانی که دارد در بین روستاهای اطراف بیشترین اراضی را به خود اختصاص داده است
محصولات کشاورزی این روستا بیشتر گردو و بادام و انگور است که در کنار آن میتوان به سیب گیلاس آلبالو آلو زردآلو گوجه هندوانه نیز اشاره کرد
قبلا این منطقه جزو روستاهای پر جمعیت بوده ولی به مرور زمان اهالی آن به شهر (بیدستان-محمدیه-قزوین-تهران) مهاجرت کردن و در حال حاظر چیزی حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ نفر در آن زندگی میکنن
این روستا جزو مناطق سردسیر است و زمستان طولانی دارد
در این روستا امام زاده ای است که مردم ان اعتقاد خاصی به آن دارند(امام زاده علی النقی از نوادگان امام رضا (ع))
در آمار دقیق روستا که چندی پیش از سوی سایت رسمی آمار کل کشور اعلام شد جمعیت کل روستا ۲۷۶ نفر ثبت شده استدر آن جمعیت مردان ۱۳۳ نفر که ۷۴ نفر با سواد
و جمعیت زنان ۱۴۳ نفر که ۴۸ نفر باسواد در ان زندگی میکنن
که در آمار کلی ۵۲ % زنان ۴۸ % مردان و مردان باسواد ۶۱ % و زنان باسواد ۳۹ % هستند
در زرجه بستان جه میبینید؟
چه دلنشين است شنيدن واژه «سلام» از زبان مردمی كه لبخندی هميشگی بر چهره مهربانشان دارند، آن هم زمانی كه تصور مي‌كنی در جايی كه برای سفر انتخاب كرده‌ای، غريبی و كسی را نمی‌شناسی، اما بعد از قدم‌زدن در كوچه پس‌كوچه‌های روستا نظرت عوض می‌شود و تازه متوجه می‌شوی چقدر با اين غريبه‌ها‌ آشنا هستي.مردمی مهمان‌نواز كه سختی روزگار نتوانسته صفای لبخند را از چهره آفتاب‌سوخته آنها پاك كند، مردمی كه با دستان پينه‌بسته، دستت را به گرمی می‌فشارند. همان دستان چروكيده و پرمهری كه معجزه رويش گندم را از خاك رقم می‌زند و نان را از گندم. مردان و زنانی كه مهمان‌نوازی را افتخار خود می‌دانند و قناعت سرمشق زندگی ساده آنهاست.
اين وصف مردمی شريف است كه در روستايی سرسبز و خرم زندگی می‌كنند.
روستای زرجه بستان يكی از مناطق زيبای استان قزوين است كه در دامنه‌های جنوبی رشته كوه البرز قرار گرفته است. واقع شدن ميان كوه‌ها و برخورداری مناسب از بارش‌های سالانه، آب و هوايی مطبوع را به زرجه بستان هديه داده است، به طوري كه در تابستان‌های خنك آن مردم كمتر از كولر استفاده می‌كنند. طبيعت زيبای اين روستا بويژه در فصل بهار به خاطر شكوفه‌های درختان و دشت‌های پراز گل‌های شقايق، بسيار زيبا و دل‌انگيز است و روح هر بيننده‌ای را نوازش مي‌كند.
پوشش گياهی اين منطقه بسيار غنی است و گياهان دارويی كمياب و باارزشی در آن می‌رويد كه از آن جمله می‌توان به گزنه، زنجبيل، چای كوهی، آويشن و بابونه اشاره كرد. زرجه بستان همچنين دارای باغات سرسبز انگور، گردو، بادام و ميوه‌های مختلف است و هنگام برداشت، محصول قابل توجهی نصيب كشاورزان می‌شود.
از نظر پوشش جانوری نيز زرجه بستان از وضعيت نسبتا خوبی برخوردار است. هرچند در سال‌های اخير به دليل شكار غيرمجاز و تخريب محيط‌زيست از جمعيت جانوری اين ناحيه كاسته شده، ولی هنوز هم می‌توان حيواناتی مانند شغال، روباه، گرگ، گراز، آهو و خارپشت را در آن مشاهده كرد. لازم به ذكر است زرجه در زبان محلی به معنای كبك است و در گذشته به خاطر وجود تعداد زياد كبك و قرقاول، نام زرجه بستان را بر اين منطقه گذاشته‌اند.
يكی ديگر از جاذبه‌های گردشگری زرجه بستان، آثار باستانی و بناهای تاريخی متعدد در اطراف آن است؛ برخي از اين بناها قدمتی چندهزار ساله دارد. وجود بقايای قلعه‌های قديمی قلاء‌كمر و قوطی‌قلاء هم بيانگر آن است كه اين ناحيه در گذشته از ارزش نظامی برخوردار بوده و از همين قلعه‌ها امنيت نواحی اطراف تامين می‌شده است. غير از گورستانی قديمی كه در نزديكی امامزاده سيدپاك قرار دارد و دارای سنگ نوشته‌های كهن و نقاشی شده است، در قسمت شمال غربی روستا هم بقايای قبرستانی متعلق به زرتشتيان كشف شده كه حكايت از وجود اديان مختلف در اين منطقه مي‌كند.
چندی پيش نيز به صورت اتفاقی، در نزديكی چشمه لاله‌باغ آثار مربوط به حمامی مربوط به دوره سلجوقيان كشف شد. اما شايد بتوان مهم‌ترين اثر باستانی كشف شده را در روستای چناسك در همسايگی زرجه بستان جستجو كرد، مجسمه مردی خنجر به دست كه تماما از سنگ تراشيده شده و به گفته محققان قدمتی ٣٨٠٠ ساله دارد.
با توجه به كوهستانی بودن و قرار داشتن بين قزوين، الموت و طالقان، اين منطقه جذابيت‌های زيادی برای كوهنوردان و طبيعت‌گردان دارد كه قطعا در صورت معرفی و سرمايه‌گذاری مناسب، البته به شرط اين‌كه به چهره محيط‌زيست منطقه خدشه وارد نشود، می‌توان از ظرفيت‌های اكوتوريسم منحصر به‌فرد آن بخوبی استفاده كرد.
مسيرهای كوتاه و بلند كوهپيمايی با چشم‌اندازهای زيبايي در اين روستا و حوالي آن وجود دارد كه از ميان رودخانه‌ها و درختان می‌گذرد؛ اين مسيرها چنان است كه افراد مختلف با هر توانايی جسمی، می‌توانند از آنها استفاده كنند و خاطره‌ای به يادماندنی از طبيعت‌گردي با خود به يادگار ببرند.
يكی از نكاتی كه توجه گردشگران را در سفر به زرجه بستان جلب خواهد كرد، پايبندی مردم روستا به سنت‌ها و آيين‌های ملی و مذهبی است. به ويژه در عيد نوروز مراسم قاشق‌زنی، جوراب‌اندازی، نوروزخوانی و نمايش چوب‌بازی همراه نوای سرنا و دهل، نشان از روح زندگی و طراوت در پيكره روستا دارد. آيين‌های مذهبی نيز بين اهالی جايگاه ويژه‌ای دارد. اگر در ماه محرم گذرتان به اين روستا بيفتد، مردم زيادی را خواهيد ديد كه از شهرهای دور و نزديك به زرجه بستان آمده‌اند و مشغول عزاداری و تماشای مراسم تعزيه‌خوانی هستند. بد نيست بدانيد زرجه بستان يكی از خاستگاه‌های اصيل و بلندپايه تعزيه‌خوانی در ايران است كه اهالی آن از ديرباز تاكنون اين سنت مذهبی را سينه به سينه حفظ و پرورانده‌اند.
استادان بزرگی چون علی پاك‌نفس، حاج ادهم و استاد احمد گيوه‌كش معروف به احمد بلبل، از اقامه‌كنندگان مراسم تعزيه‌خوانی اين سرزمين بوده‌اند كه عمری را در خدمت ساحت حضرت سيدالشهدا(ع) سپری كرده‌اند. طبيعت زيبای زرجه بستان، همانند ساير نقاط ميهن عزيزمان نيازمند مراقبت و رسيدگی است تا بكر و دست نخورده باقی بماند. شايد بهترين سرمايه‌گذاری و خدمتی كه می‌توان به طبيعت كرد، اين باشد كه آن را به حال خود رها كنيم. متاسفانه در سال‌های اخير به بهانه عمليات راهسازی، چهره تپه‌ها و كوه‌های اطراف زرجه بستان بدون هدف خراشيده شده و منظره ناخوشايندی به وجود آورده است كه جا دارد با پيگيری مسوولان، جلوي تخريب بيشتر محيط‌زيست منطقه گرفته شود تا بتوان اين گنجينه خدادادی را دست نخورده و سالم به فرزندانمان هديه داد.
رسيدن به زرجه بستان سخت نيست؛ در اتوبان تهران- قزوين، ٢۵ كيلومتر قبل از قزوين، در سمت راست، جاده‌ای فرعی با تابلويی كه ما را به سمت روستا راهنمايی می‌كند، ديده می‌شود؛ پس از ١۴ كيلومتر رانندگی به زرجه بستان می‌رسيد. پس از همين حالا كوله‌بار سفر را ببنديد و مطمئن باشيد سفر خاطره‌انگيزی در پيش خواهيد داشت.