شهر بانه وره

بانه‌وره یا بانوره (به کردی: بانەوڕێ) یکی از شهرهای بخش باینگان شهرستان پاوه در استان کرمانشاه می‌­باشد.تاریخچه
شهر بانه‌وره که در ۱۱۰ کیلومتری مرکز استان و در ۱۷ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان پاوه با مساحتی ۱۰۰ هکتاری قرار دارد یکی از مرتفع‌ترین مکان‌های منطقه اورامانات نسبت به سطح دریاست. قدمت این شهر از نظر مسکن دائمی مردم به حدود ۱۳۵۹ شمسی برمی‌گردد. این شهر در میان کوه­های زیبای شاهو و آتشکده، ریاوکو و ماکوان محصور گشته‌­است. مردمان بانه‌­وره به زبان کردی سورانی سخن می­گویند. این شهر برخلاف شهر پاوه که به هورامی سخن می­‌گویند، به جافی سخن می­‌گویند. در میان اورامانات این شهر به نام طایفه امامی شناخته می‌­شوند که این گفتنی است که طایفه امامی از طوایف اتحادیه ایلی مهم و نیرومند و معتبر کردستان هستند و در امور داخلی کاملاً خودمختار و مستقل هستند. همچنین عده زیادی از این طایفه نیز در کردستان عراق ساکن هستند. در سال ۱۳۵۹ با شروع جنگ ایران و عراق مردم چند روستای امامی که در مرز عراق بودند آوار شده و زمینی که اکنون در سکونت دارند و در مالکیت روستای خانقاه بوده به مبلغ ۱۲۰۰،۰۰۰ تومان خریداری و با مجوز مسولین دولتی روستایی را به تدریج آباد کردند و چون در قدیم مردم اورامی ­زبان خانقاه در زمینی که به اندازه هموار بوده پنبه کاشته‌­اند و در زبان اورامی زمین هموار و نسبتاً بلند را بان و به پنبه وره به همین مناسبت روستا را به نام بانه‌وره نام نهاده­‌اند. طایفه‌­های بزرگ امامی قبل از ساکن شدن در بانه‌­وره، کوه­‌های اطراف و چشمه‌­های پرآب آن مانند زیستگاه تابستانی میگوره محل ییلاقی آنها بوده‌­است و در فصل گرما همراه دام­‌های خود به این محل سفر می­‌کردند و در فصل سرما نیز به گرمسیر یعنی محل اصلی زندگی­شان برمی­‌گشتند.جمعیت
براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، این شهر دارای ۷۵۶ خانوار بوده و جمعیت آن ۳،۰۴۳ نفراست که از این جمعیت، ۱،۵۹۴ نفر زن و ۱،۴۴۹ نفر نیز مرد تشکیل می‌دهد.
خالو حسین کوهکن
یکی از نکات قابل توجه شهر، غار سنگی دست‌ساز به دست خالو حسین کوهکن است که در منطقه میگوره از توابع بانه‌وره ایجاد شده‌است. این فرد با یک پا از دل کوه چندین غار برای سکونت خود ایجاد کرده‌است. این نیز گفتنی است که به خاطر این کار او، به او لقب فرهاد ثانی داده‌اند. خالو حسین در سال ۵۷ با جسمی معلول، یک کلنگ و بیل شروع به تراشیدن صخره می‌کند تا برای خود کاشانه‌ای مهیا کند. او ۱۹ سال از عمر خود را برای ساخت خانه‌اش صرف می‌کند و جالب اینکه تمام این مدت این کار رابا یک کلنگ و بیل انجام داده است. کلنگی که خود او آن را بسیار دوست می‌داشت و اعتقادتش برآن بود که جنس کلنگش از الماس است.