شهر میناب

ارتفاع از سطح دریا ۴۰ متر و جمعیت آن ۵۶۰۰۹ نفر است.تاريخ ميناب با تاريخ شهر هرمز باستاني درآميخته است. در حال حاضر خرابه‌هاي اين شهر در نزديكي شهر ميناب قرار دارد و در واقع اين شهر جاي آن را گرفته است. در سال ۳۲۶ قبل از ميلاد، اسكندر مقدوني درياسالار خود ـ نثارخوس (نئارك) – را از طريق مصب سند رهسپار خليج فارس كرد. وي پس از عبور از سواحل مكران به دهانه رودخانه «آدميس» در نزديكي شهر هرمز رسيد و مورد استقبال اهالي شهر قرار گرفت و چندين روز در اين شهر اقامت كرد. عده‌اي از مورخان، بنيانگذاري شهر هرمز كهنه را به اردشير بابكان ( پاپكان) ساساني منسوب مي‌دانند؛ در صورتي كه چندين قرن پيش از آن سپاه اسكندر در اين شهر اقامت داشته است. در حدود سال ۱۰۰۰ ميلادي يكي از شيوخ عمان به نام محمد براي تصرف خليج فارس و سواحل آن هجوم آورد و از نارضايتي اهالي هرمز نسبت به حاكم وقت استفاده كرد و بندر هرموز را تصرف كرد. پس از او، پسر وي به نام سليمان و سپس فرزندان او حكومت شهر هرمز را به دست گرفتند. در سال ۱۳۰۰ ميلادي، جمعي از سواران مغول ( نوادگان امير تيمور گوركاني) به اين شهر حمله كردند و خرابي‌ بسيار به بار آوردند. در نتيجه امير هرمز همراه با مردم شهر، بندر هرمز را ترك كرده و به جزيره هرمز كنوني مهاجرت نمودند و بدين ترتيب حكومت خشكي هرمز به جزيره جرون منتقل شد. در سال‌هاي ۱۸۰۴ ـ ۱۷۹۳ ميلادي سلطان عمان ـ سلطان ابن احمد ـ با حمايت انگليسي‌ها، حاكميت خود را در گواتر به ناصرخان ـ حاكم آن ناحيه ـ تحميل كرد و نفوذ خود را در سواحل مكران گسترش داد و بدين‌سان سواحل درياي عمان نيز به دست وي افتاد. وي در رويارويي با ايران احتياط مي‌كرد؛ اما سعي كرد تا اداره بندر عباس و ميناب را نيز به دست آورد. در اين ايام، آقا محمدخان قاجار به دليل درگيري‌هاي داخلي فرصت نكرده بود تا قدرت خود را در جنوب كشور تحكيم نمايد. بدين لحاظ جزاير قشم و هرمز تحت كنترل حكومت عمان قرار داشت. در سال ۱۸۵۲ با توافق دولت ايران و عمان عهد‌نامه‌اي تنظيم شد كه طي آن، اراضي سواحل و جزيره‌هاي ايران و شهر ميناب مجدداً به ماليكت ايران درآمد. ميناب امروزي كه تاريخ آن با قدمت تاريخي هرمز قديمي درآميخته است، شهري آباد و پررونق است. اين شهر يكي از نواحي مستعد كشاورزي استان هرمزگان نيز هست و محصولات جاليزي، مركبات و خرماي آن بسيار معروف مي‌باشد.