روستای مهارلو

دریاچه مهارلو:وجه تسمیه:نام این دریاچه، برگرفته از نام روستای مهارلو از توابع شهرستان سروستان است که در مجاورت آن قرار گرفته است و بخش قدیمی روستای مهارلو در بخش ساحلی دریاچه واقع است.
جغرافیا:این دریاچه با ابعاد ۱۰×۶ در ۲۳ کیلومتری و وسعت ۲۵ هزار هکتاری، در ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز و در غرب دریاچه بختگان قرار گرفته‌است. دریاچه مهارلو شرقی ‌ترین بخش جلگه شیراز است. مهارلو دارای آبی بسیار شور است و در فصل‌های خشکی یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران به‌شمار می‌آید. فرآوری نمک از این دریاچه توسط مجتمع استحصال نمک وابسته به پتروشیمی شیراز انجام می‌شود.سه رودخانه فصلی «سلطان‌آباد»، «خشک شیراز» و حمزه، دریاچه مهارلو را تغذیه می‌کنند. رودخانه خشک از کوه‌هاى شمال غربى شیراز شروع شده و از مرکز شیراز مى‌گذرد.رودخانه حمزه بیشتر از کوه سبز پوشان در جنوب غربى شیراز تغذیه شده و در قسمت غرب به دریاچه مى‌پیوندد و رودخانه سروستان از کوه‌هاى سیاه و احمدى و سایر ارتفاعات شرقى دریاچه بوجود مى‌آید. آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمت‌های غربی و شمالی وارد این دریاچه می‌شوند.
گونه های گیاهی و جانوری:مهمترین گونه پرنده این دریاچه فلامینگو است. تنجه، اردک سرسبز، مرغابی، آبچلیک، چوکا و آنقوت به عنوان دیگر پرندگان دریاچه مهارلو هستند. از این دریاچه برای تهیه نمک صنایع استان فارس هم استفاده می‌شود.ارتفاع این دریاچه، ۱۴۶۰ متر از سطح دریا و بیشینه ژرفای آن ۳ متر است. به همین دلیل میزان تبخیر بالاست و بخشی از بستر آن را لایه ‎ای از نمک می ‎پوشاند و فقط در بخش ‎های شمالی و مرکزی آن، آن هم با ژرفای خیلی کم و شوری زیاد،آب وجود دارد.دریاچه مهارلو در یک فرونشست ناودیس مانند با روند شمال غربی – جنوب شرقی، شکل گرفته که گسل جوان و لرزه ‎ای سروستان از آن می ‎گذرد.
در سال ۱۳۸۵ با تصویب هیأت وزیران، دریاچه مهارلو به عنوان یکی از ۷ منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیده‌شده‌است. مهارلو، بکت، کمال آباد، برمشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد از روستاهای گردشگری پیرامون این دریاچه هستند. از کوه‌های مشرف به دریاچه می‌توان به کوه قلعه گریخته، کوه شرقی و کوه شمالی اشاره کرد.طی دوره‌ای در سال ۱۳۸۵ خ. پرواز بالگردها بر فراز این دریاچه ممنوع شد.خشکی:در خشکسالی سال ۱۳۸۷ / ۲۰۰۸ حدود ۹۰ درصد دریاچه «مهارلو» خشک شد و از این دریاچه به غیر از نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به‌جا نماند. در پی این خشکسالی از جمعیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار قطعه‌ای پرنده فلامینگو در دریاچه مهارلو در سال ۱۳۸۷ خورشیدی تنها حدود ۵ هزار فلامینگو باقی ماند.