پل منجیل

اين پل که امروزه ويران شده و بقاياي آن در زير سد سفيدرود قرار گرفته است ، در گذشته بر روي رودخانه سفيدرود و در مجاورت منجيل – از توابع رودبار – قرار داشته و ساختمان اوليه آن مربوط به دوره صفويه بود است. الئاريوس – سياح خارجي – که در حدود سال ۱۰۴۸ ه. ق از اين پل ديدن کرده ، مي نويسد : « پلي است با شش پايه که هر پايه را اتاقي و آشپزخانه اي بود و پلکاني براي رفتن به اتاق ها داشت. بر روي آب سفيدرود بنا کرده بودند. گنجايش اتاق ها به قدري بود که تمام افراد يک کاروان را جاي مي داد. » ماژور دارسي تد نيز که در سال ۱۲۵۳ ه. ق از اين پل ديدن کرده ، مي نويسد : « پل منجيل هفت دهانه داشت و متعلق به دوران صفويه بود. قسمتي از پل در زمان نادرشاه خراب شده بود و در حدود چهل سال قبل (پيش از سفر دارسي) سليمان خان قاجار ، حاکم وقت گيلان آن را مرمت کرده بود. طاق دو دهانه ويران شده بود و با تخته آنها را پوشانده بودند ». در حدود سال ۱۲۷۵ ه. ق حاجي ملا رفيع شريعتمدار – امام جمعه وقت گيلان – ظاهراً به دستور ناصرالدين شاه ، پلي جديد برپا ساخت. اين پل از نظر معماري در خود توجه بوده و به هنگام سفر ناصرالدين شاه به گيلان برپا بود و عکسي از آن برداشته شده است . اين پل نيز داراي هفت دهانه اصلي و دهانه هاي کوچکتري در بالاي پايه ها بوده است. پل مزبور ظاهراً در جريان سيلاب سال ۱۳۱۶ ه. ق آسيب فراوان ديد. بعد از اين تاريخ ، کمپاني روسي پلي از آهن بر پايه هاي پل قديمي بنا کرد که تا زمان رابينو (۱۳۳۱ ه. ق) برپا بوده است.
 
منبع : کویرها و بیابانهای ایران